april 27, 2011 – Boutman

april 27, 2011november 25, 2017

Verbinding

En mocht hier niet de leegte zijn die ons verbindt,
waartoe dan dienen deze deuren, deze muren
waartussen wij verblijven, drinken, samen dansen ?
En mocht hier niet de stilte zijn die ons verbindt
waarin ons spreken ruimte vindt, hoe kunnen wij
elkaar begrijpen ? En mocht hier niet de weerklank
zijn die ons verbindt, die wij ontvangen waarheen
dan dragen onze zinnen ? En mocht hier niet jouw
lichaam zijn dat met het mijne zich verbindt, dat
samenvloeit in deze stroom hoe kunnen wij dan
voortbewegen ? Het is de schakel die de ketting maakt
het stilstaan dat beweging brengt het woord dat tot
geboorte leidt. Want mocht het niet de liefde zijn
die ons verbindt wat is het dan ?

> zie ook: Gezongen versie (2015) en lange versie ( November 2017)

april 27, 2011juni 6, 2011

Nachtzuster

Terwijl de nacht zich zacht omheen je
schouders legt, als om je in te dekken
voor een lange reis, je te beschermen
voor gevaren onderweg, zo wil ik wel
verlichting brengen, verbanden leggen
tussen waak en slaap, tussen wat nog
niet is en komen gaat, tussen wat niet
geschreven wel gelezen wordt in
de ruimte tussen droom en daad,
terwijl de nacht zich zacht omheen je
schouders legt, onmerkbare omhelzing
van een langverwachte reisgenoot, zo
wil ik wel verlichten, verbanden leggen
over zielennood en over angsten, zoals
een brug de ene oever met de andere
verbindt, zoals een nieuwe dageraad
zich tussen wolkenflarden aan de kim
ontplooit, zoals je adem mijn verlangen
drinkt, zo wil ik je bedwelmen, en je
pas wakker maken als de nacht zich
zacht omheen je schouders legt

Enclosed I roam from star to star, I travel endlessly, I whisper and my breath unfolds behind me as a vale, a shooting star, a comet on its way and growing, growing with each lightyear passing by, O yes, there is much pleasure in this roaming , it is creation of a Master Plan and still this roaming is continuing, and when from time to time I reach the boundaries of my confinement, I feel a sudden shiver, as if some unseen hand is there to push me back, or could it be the vale behind that keeps on coming back, I wonder. So here I am, inside and out, no matter how the journey goes, there always will be worlds to enter and others then to leave behind, the roaming will continue , on and on, no ending, no beginning, so is the roaming in the Womb of Being, the cavern of His Master’s Plan.