An enlightening, intriguing and instructive conversation on suicide, borders, faith, love and hope with Tom, Outward Bound School trainer (in Dutch with English subtitles).
Een verhelderend, leerzaam en intrigerend gesprek over zelfdoding, grenzen, geloof, hoop en liefde met Tom, Outward Bound School trainer.
Het was zo’n dag vandaag,
één van de vele honderden die de jaren nu al tellen,
ik heb er mij bij neergelegd,
dat die dagen,
telkens weer,
zich zonder voorafgaande zomaar aanmelden
en wat moet je er dan mee?
Aanvaarden dat er is
een komen en een gaan,
of toch maar hopen dat de volgende
niet meer zo dwingend,
niet meer zo alles overstemmend,
overspoelend zijn?
Zoals golven soms,
als ze opgezweept en brullend zich een weg banen
dwars door en over alles heen,
zand omwoelen,
daarna neerleggen,
telkens weer,
en het tenslotte,
noodgedwongen,
achterlaten op het strand,
uitgestorven.
Ik buig dan nederig voor al dat aanzwellen van machtsvertoon
en kijk of aan de einder er al voorteken van omslag is,
van bedaren,
zoals de jaren die ik tel,
telkens weer,
wanneer jouw beeld zich op mijn netvlies brandt.
Die dagen worden langer,
opwaaiende herinnering,
een herfstblad dat het gras bedekt,
uitgestorven,
daar heb ik mij bij neergelegd.
(Vrijdag 30 oktober 2015)
Geplaatst in Afscheid, Alle Poëzie, Liefde, Mystiek, Pijn
Getagged afscheid, dagen, golven, jaren, liefde, neergelegd, neerleggen, voorteken
Liefde kent geen tijd. Liefde is
Tijd, ze telt geen jaren, dagen,
uren, eeuwen zijn Haar vreemd,…
in lichtjaren niet uit te drukken
en wij, wij plukken er de vruchten
van, wij hopen en verlangen, wij zijn
de kinderen van morgen, zij dragen
in hun Hart al de geheimen
waarvan wij het bestaan zelfs niet
bevroeden, O,
Liefde kent geen Tijd, Zij is
Tijd, Zij strooit onmerkbaar en
met gulle handen palmen diamanten
zomaar in het rond, zoals de
zandkorrels die schitteren in de
Avondzon, of door de Wind
in fijne slierten over stranden
worden uitgesmeerd, Zij kent
geen Tijd, Zij drukt zich uit
in stralen, in kralen van
geluk, zoals die ene, ja daar,
rond je hals, jouw hals, dat
tere zachte stromenland,
waar Liefde vloeit, te allen
Tijde
(Oostduinkerke-aan-zee, Zeedijk, Bruno’s Bar, vrijdag 4 september 2015, 19:07)
De nokbalk
is hersteld
en bloeit:
zo is het goed
En wij getuigen
van de wolken
en het water
Het wachten
draagt hier
vruchten
Het hout
zindert
verhalen
maar
plooit niet
Alle dieren
ademen
zoals jij en ik
Zoals de druppels
1 voor 1
zich in de waterput
geborgen weten
zo drink ik van jou
Hoe veel te meer
dan wij
in deze zee
van liefde
Ballad written by my father, performed live by the Flemish folk band “Laïs” 2014. With lyrics and English subtitles.
Bridal Night
Then to the dune she’s gone
Her wedding dress put on
Waves they go to and fro
Stars ready glow
Lonesome in deaden deep
Her tune wakes him from sleep
Waves they go to and fro
Darken the tide
From sea he came to land
He took her by the hand
Waves they go to and fro
Stars ready glow
Darken dune, Darken dune
Bright stars all ready glow
They rest eternally
bound they flow
And there in fragrant green
Became his Bridal Queen
Waves they go to and fro
Darken the tide
He made her company
Back to the flaming sea
Waves they go to and fro
Stars ready glow
Darken dune, Darken dune
right stars all ready glow
They rest eternally
Mm mm.. bound they flow (x2)
Bruidsnacht
Zij is naar ’t duin gegaan
Haar bruidskleed had zij aan
Baren gaan heen en weer
Sterren staan klaar
Eenzaam in doods gebied
Ontwaakt hij en hoort haar lied
Baren gaan heen en weer
Donker is ’t tij
Hij kwam uit zee naar ’t strand
Hij nam haar bij de hand
Baren gaan heen en weer
Sterren staan klaar
Donker duin, Donker duin
Sterren staan helder klaar
Zij rusten eeuwig… Bij elkaar
Toen in dat geurend kruid
Werd zij ’n gekroonde bruid
Baren gaan heen en weer
Donker is ’t tij
Hij nam haar met zich mee
Terug naar de brandende zee
Baren gaan heen en weer
Sterren staan klaar
Donker duin, Donker duin
Sterren staan helder klaar
Zij rusten eeuwig
Mm mm… Bij elkaar (x2)
Nederlandse tekst: Ferdinand Vercnocke
Paintings/Schilderijen: Ferdinand Vercnocke
English translation: Rombout Vercnocke
My father in his “Sanctuary”:
Geplaatst in All Poetry, Alle Poëzie, Ferdinand Vercnocke, Liefde, Love, Music, Mysticism
Getagged ballad, ballade, bridal night, bruidsnacht, duin, dune, ferdinand vercnocke, folk music, laïs, liefde, love, sea, stars, sterren, zee
 | Rombout op Boutman Roadmovie |
 | Gnossie op Boutman Roadmovie |
 | Opnieuw Verbinden |… op Verbinding |
| Rombout op Afscheidsbrief |
| Sjoerd op Afscheidsbrief |
A safe haven to compass yourself
Roaming in the womb of being
Generate at random
Coincidences create possibilities
