Op zonnen is het zelden wachten, niet zoals op jou die er altijd is, altijd zal zijn zelfs als het laatste licht is uitgedoofd dan nog breng je verlichting, in de plooien van de tijd verdwijnt er niets, spoelt aan en wordt gevonden door de blinden van het ogenblik zo zal geboorte zijn niets meer dan wat een wiegen is gedragen door een zucht van eeuwigheid.
(afgewerkt in Sportoase De Meander, Rotselaar zondag 13 november 2022, 15:02, aangevangen in Adinkerke Leonidas bij Goedele, zaterdag 12 november 2022, 13:50)
Vingers worden door de wind gekromd, vleugels van verlangen waaien over, en twee over twee dansen de schaduwen op de tonen van een afscheidslied, enkele wandelaars sporen verder het is een tafereel in een zonbeschenen land waar het vertoeven is tussen de lotgenoten van het ogenblik en zij reist verder ze rolt van hier naar daar tussen twee ijkpunten die op de landkaart van dit welbevinden achteloos en zonder nadenken het speelveld bakenen waarin de wind verdeelt en heerst twee over twee zo is het wandelen hier ingekapseld als boeien drijvend op een wereldzee.
(cafetaria De Plas van Rotselaar, zaterdag 5 februari 2022, 14:14 > 14:25). Merel en Liselotte zitten op een aanlegsteigertje aan het meer, midden van het beeld in de verte, nauwelijks te onderscheiden).
I cannot be but grateful for the Love so poured abundantly into my Soul, the way you keep on pouring is as boundless as the Sea, even when darkness is surrounding me, still you keep pouring, even when I’m at a loss for words your Silence is a beacon, I can rest assured, O yes, I cannot be but grateful for the Love so poured abundantly into my Soul, when storms are roaring, when on my way all doors are closing, when nowhere is a refuge to be found, my little lamp consumed, and to the rim my cup is filled, still you keep pouring, O yes, I cannot be but grateful for the Love You poor abundantly into my Soul.
This is a beautiful ballad, performed live in 2014 by the famous Flemish folk group Laïs. They sing in Dutch and composed the song using a poem by my father Ferdinand Vercnocke (1906-1989), painter and poet of the sea. With Dutch lyrics and English subtitles included! I translated the Dutch lyrics in a way they fit to the music, so you can sing along if you like. It’s not so easy to make a translation that both matches the original lyrics & music, but I tried. Enjoy!
Bruidsnacht Bridal Night
Zij is naar ’t duin gegaan And to the dune she’s gone Haar bruidskleed had zij aan Her bridal dress put on Baren gaan heen en weer Waves they go to and fro Sterren staan klaar Stars ready glow
Eenzaam in doods gebied Lonesome in deaden deep Ontwaakt hij en hoort haar lied Her tune wakes him from sleep Baren gaan heen en weer Waves they go to and fro Donker is ’t tij Darken the tide
Hij kwam uit zee naar ’t strand From sea he came to land Hij nam haar bij de hand He took her by the hand Baren gaan heen en weer Waves they go to and fro Sterren staan klaar Stars ready glow
Donker duin Darken dune Donker duin Darken dune Sterren staan helder klaar Bright stars all ready glow Zij rusten eeuwig They rest eternally Bij elkaar Bound they flow
Toen in dat geurend kruid And there in fragrant green Werd zijn gekroonde bruid Became his Bridal Queen Baren gaan heen en weer Waves they go to and fro Donker is ’t tij Darken the tide
Hij nam haar met zich mee He made her company Terug naar de brandende zee Back to the flaming sea Baren gaan heen en weer Waves they go to and fro Sterren staan klaar Stars ready glow
Donker duin Darken dune Donker duin Darken dune Sterren staan helder klaar Bright stars all ready glow Zij rusten eeuwig They rest eternally Mm mm… Bij elkaar Mm mm.. bound they flow
Donker duin Darken dune Donker duin Darken dune Sterren staan helder klaar Bright stars all ready glow Zij rusten eeuwig They rest eternally Mm mm… Bij elkaar Mm mm.. bound they flow
Compostion: Laïs Dutch lyrics: by my father Ferdinand Vercnocke (1906-1989)
Niets dan de taal om deze gaten dicht te maken en toch is er een vergezicht: wie kijkt hoort eeuwigheid, ziet woorden waaien uit uw hand
Wanneer zullen wij wandel waken wanneer zal dit fortuinlijk rad de stilte tot vergeten malen? Als alle harten bakens worden van tevredenheid, als zoete lippen helder proeven
het schijnt wel of de kloof hier niet te dichten valt, de spiegel scheurt, het aangezicht verdwijnt, als je dan vooruit ver de einder ziet, zal wat bedolven onder tranen stil gedragen wordt je lichter maken, je koesteren als toen je nog zo welkom was en zo geborgen
Me, my father and my sister at Koksijde Beach (Belgium) in the summer of 1957 filmed by my mother. The 8mm camera (a Kodak Reliant handcam) was a gift from her brother (my godfather) at my birth.
Not so much has changed in the way children enjoy this beach playing and getting amazed on what is to be found in the shallows of the breakwater. 😎😍
Music and vocals by Bert Evens (see: “Shantum. Peace through Food & Mucic“, lyrics from my poem “Reconnected“.
Konden wij reizen, gij en ik, o geliefde mijn, verre van nood en pijn, op een broos getuigde brik of een blanke brigantijn, dan zouden wij saam, wij beiden, de bevende zeilen spreiden en stevenen, vredig en vrij, de deemstering voorbij.
Aan een morgenlijke kust zouden wij ’t anker haken, en zalig ontwaken smarten onbewust.
Louter azuur en zon-verloomd, een blauw blazoen met goud doorboomd glanst hier de zee: de aarde met ooft en sappen mild, bloeit welig wild, in rood-koralen gaarde praalt de bedaarde rijk geschubde vis. De nachten geuren bloemenfris.
Maar ach, wat zou geliefde mijn, zonder nood, zonder pijn, onze liefde zijn?
(Tekening + gedicht + aquarel 35/27cm door Ferdinand Vercnocke, Gevangenis Antwerpen Begijnenstraat, 1947)
Boutman 