Geplaatst in Ferdinand Vercnocke, Liefde, Love, Meditations, Simone Vercnocke-Wolfs, Video, Vruchtwaterwoorden
Getagged gras, grasmaaien, lawn, lawn mowing, maaien, mowing
Geplaatst in All Poetry, Ave Maria, Coincidences, Death, Ferdinand Vercnocke, Love, Mysticism, Simone Vercnocke-Wolfs
WOMB ~ a poem honouring Stephen Hawking
Enclosed I roam from star to star,
I travel endlessly, I whisper and
my breath unfolds behind me as
a vale, a shooting star, a comet
on its way and growing, growing
with each light-year passing by,
O yes, there is much pleasure in this
roaming, it is creation of a master
plan and still this roaming is
continuing, and when from time
to time I reach the boundaries of
my confinement, I feel a sudden
shiver, as if some unseen Hand is
there to push me back, or could it
be the vale behind that keeps on
coming back, I wonder.
So here I am, inside and out,
no matter how the journey goes,
there always will be worlds to enter
and others then to leave behind,
the roaming will continue, on and on,
no ending, no beginning,
so is the roaming in the Womb of Being,
the cavern of a master’s plan.
Geplaatst in All Poetry, Ferdinand Vercnocke, Love, Mysticism, Video, Vruchtwaterwoorden
Getagged light-year, roaming, stars, Stephen Hawking, universe, womb
Lighthouse
A lighthouse be,
mirror the beauty
of that inward eye,
echo the silence and
become the sea, turn,
return, a beacon be,
reflect the answer,
come with me,
to any ship then
you will be as is
to time eternity
Geplaatst in All Poetry, Video, Vruchtwaterwoorden
Getagged lighthouse, on the road, poetry
As sure as seasons and as sure as stars,
as sure as ocean’s breathing ebb and flow,
as sure as sun and rain,
or arrow leaving bow,
as sure as mother’s womb gives birth to all:
a greater force encompasses it all,
so when we go to sleep
it is to wake up and collect what has been given,
it is to carefully consider how and when we are to fit
each little drop into an ocean we can call our own,
our dreams then are the waves
that keep on rolling on the darkened shores,
never revealing what the smiling Moon was witnessing,
while rising Sun is waiting for our eyes to reap,
and so it is:
there is a Postman that continuously delivers,
even our smallest wish is handled with the utmost care,
He knows what message matches with our Soul’s desire,
He trusts our Heart eventually shall break the code
of whatever lies encrypted in the Letter
He imprinted in our deepest vault,
who, when or where, however,
this mystery we never shall unfold,
we only are recipients,
but here it is:
as sure as seasons and as sure as stars,
as sure as ocean’s breathing ebb and flow,
as sure as rising sun,
as crescent Moon,
or arrow leaving bow,
as sure as mother’s womb gives birth to all,
so is the Postman’s Promise:
your Letter was delivered,
it just craves for you to use your opening key,
enter the vault,
trust your Heart and read:
believe Love is the greater force encompassing it all.
Geplaatst in Vruchtwaterwoorden
En mocht hier niet de leegte zijn die ons verbindt,
waartoe dan dienen deze deuren,
deze muren waartussen wij verblijven, drinken, samen dansen?
En mocht hier niet de stilte zijn die ons verbindt,
waarin ons spreken ruimte vindt,
en mocht hier niet de stilte zijn die ons verbindt
hoe zouden wij elkaar kunnen begrijpen?
Het is de ruimte die ons ademen doet, het geven dat ontvangen wekt,
jouw blik die tot begrijpen leidt,
want mocht het niet de aandacht zijn die ons verbindt,
hoe kan het dan anders?
En mocht hier niet jouw lichaam zijn dat met het mijne zich verbindt,
dat samenvloeit in deze stroom, hoe kunnen wij dan voortbewegen?
Het is de schakel die de ketting maakt, het stilstaan dat beweging brengt,
het woord dat tot geboorte leidt,
want mocht het niet de liefde zijn die ons verbindt,
hoe kan het dan anders?
En mocht hier niet de weerklank zijn die ons verbindt, die wij ontvangen,
waarheen dan dragen onze zinnen,
hou zouden wij elkaar kunnen beminnen?
En mocht hier niet jouw verhaal zijn dat mij omringt,
waarin elk moment opnieuw begint,
en mocht hier niet jouw verhaal zijn dat mij omringt,
hoe zouden wij elkaar anders doordringen?
Het is het luisteren dat ons zingen doet van elke dag een nieuw begin,
dat ons opnieuw doet verder gaan…
want mocht het niet de aandacht zijn die ons verbindt,
hoe kan het dan anders?
En mocht hier niet de weerklank zijn die ons verbindt,
waartoe dan dienen deze deuren, deze muren,
waartussen wij verblijven, drinken, samen dansen?
Want mocht het niet de liefde zijn die ons verbindt,
wat is het dan?
Want mocht het niet de liefde zijn die hier verbindt,
wat zou het anders kunnen zijn?
> dit is een bewerkte versie van “Verbinding”, voorgedragen nav het 30-jarig In Memoriam voor Paul Peeters (1955-1987) te Wilsele op vrijdag 24 november 2017 ~ Bert Evens maakte ook een gezongen versie
Geplaatst in Afscheid, Alle Poëzie, Liefde, Pijn, Vruchtwaterwoorden
Getagged In Memoriam, Paul Peeters
 | Marjan op Verbinding |
 | Rombout op Boutman Roadmovie |
 | Gnossie op Boutman Roadmovie |
 | Opnieuw Verbinden |… op Verbinding |
| Rombout op Afscheidsbrief |
Romaing in the Womb of Being
A safe haven to compass yourself
Roaming in the womb of being
Generate at random
Coincidences create possibilities
