Enclosed I roam from star to star,
I travel endlessly, I whisper and
my breath unfolds behind me as
a vale, a shooting star, a comet
on its way and growing, growing
with each lightyear passing by,
O yes, there is much pleasure in this
roaming , it is creation of a Master
Plan and still this roaming is
continuing, and when from time
to time I reach the boundaries of
my confinement, I feel a sudden
shiver, as if some unseen hand is
there to push me back, or could it
be the vale behind that keeps on
coming back, I wonder. So here I
am, inside and out, no matter
how the journey goes, there always
will be worlds to enter and others
then to leave behind, the roaming
will continue , on and on, no
ending, no beginning, so is the
roaming in the Womb of Being,
the cavern of His Master’s Plan.
Ontroerend. En o zo mooi…
Dankje, hopelijk ben ik ooit in staat dit verhaal te vertellen, indien niet blijft toch dit, een leven dat spreekt, ook buiten de beelden, zoals het wit tussen de regels…
De beelden spraken zeker al voor zich.. Ik heb de hele film met ontroering en interesse zitten kijken. Het was vast een intelligente vrouw (zo te zien) en wat een mooie tuin hadden jullie!
Beste Bout, prachtige beelden gesprokkeld uit een lang leven, en met veel liefde en toewijding van muziek voorzien en gemixt. Ook ik heb heel mooie herinneringen aan Simonne. Het moet aan de koffietafel na een of andere begrafenis geweest zijn, in het verre Gistel, waar ik als knaap getuige was van je mama’s diepgemeende verontwaardiging over de invoering van het toenmalige VSO. Met rake pedagogische en didactische argumenten. De feiten hebben haar gelijk gegeven. Maar toen al vond ik die verre (en dan nog aangetrouwde) nicht van mijn grootmoeder – ze heette ook Simonne – een chique stijlvolle dame. Wij hebben elkaar later nog in Leuven teruggezien, Bout; jij zat op kot op de Lei, niet? En nog later – en dat was de laatste keer – heb ik je wat schilderijen van wijlen Ferdinand teruggebracht. Marines uit zijn geliefkoosde Oostende, een dame in een zetel (dat zou wel eens mijn grootmoeder kunnen geweest zijn): ik zie ze nog zo voor me.
Enfin, ik bied je graag mijn innige deelneming aan bij het verlies van jouw moeder; ook aan jouw zus trouwens, en aan de hele familie. Van een verre achterneef uit Oostende. Hoezee! HARALD.
Dankje Harald voor deze hart-verwarmende woorden. Mocht ik je adresgegevens hebben zou ik je zeker het overlijdensbericht gestuurd hebben, kan je dat via mail alsnog doen, dan stuur ik je ook het boekje van de afscheidsviering en een bidprentje. We zullen elkaar zeker nog eens ontmoeten, want ik ben af en toe in Oostende, om er o.a. het graf van vader te bezoeken, dat jammer genoeg erg gehavend is door “kerkhofdieven”, maar dat zullen we in de toekomst nog herstellen. Warme groeten, van de hele familie! Bout.
Ps, heb je mailtje gestuurd 😉