Marilyn speaks:
“Be welcome but beware, there is some
hidden malware in the air, like as
the smell of unknown flowers, easily
to be attracted to, mysterious in their
uncovered nakedness, the closer to
the dawn, the deeper darkness sings,
the more this tune is penetrating,
the more shall be the suffocating,
beware, beware, and when the call
is near remember: be welcome but
be still, be as a newly born, grown in
the warmth of paradise, nourish your
hunger as a mother, not as a bee, be
welcome but beware, there is only
one song to share, and if in any doubt
whether to follow or step out, return,
escape, escape, before the door behind
is closing, and choose for the familiar
smell, the doubtless one, the only one
which purpose is to make you breathe,
and be is as you were meant to be.”
Boutman 
prachtige woorden. Doen me denken aan
I wandered lonely as a cloud.
Kan de bundel even niet vinden maar volgens mij is het van Wordsworth.
Dank voor je reactie. Wat een eer, die verwijzing naar de grote William Wordsworth, ook één van mn favoriete dichters! Het is ook een prachtig gedicht “I wandered lonely as a cloud … when all at once I saw a crowd, a host, of golden daffodils”. Vooral de laatste strofe blijft me steeds bij, omdat herinneringen soms veel later opduiken en nieuwe betekenis doen ontstaan, een nieuw élan geven, én troost bieden:
“For oft, when on my couch I lie
In vacant or in pensive mood,
They flash upon that inward eye
Which is the bliss of solitude;
And then my heart with pleasure fills,
And dances with the daffodils.”
Warme groet,
Bout 🙂
Je houdt in ieder geval van de natuur, Bout, gezien je gedicht hierboven en je voorkeur voor Wordsworth. Wij waren ooit in het gebied van the Lakes and Dales (Engeland) en daar de sfeer geproefd die bij de gedichten van Wordsworth hoort. Volgens mij woonde hij in de buurt van Lake Windermere, we hebben zijn huis daar bezocht. Alles zo klein.
Dank voor zijn regels hierboven, nu ik mijn bundeltje even kwijt ben. Moet eens beter zoeken.
Ik hou er ook van om ‘beware’ op z’n Nederlands uit te spreken.
Dat herinnert aan de geborgenheid van m’n vroege jeugd, het bidden toen.
Het is inderdaad een mooi (en plechtig) woord, en zowel de Engelse als de Nederlandse vorm hebben dezelfde wortels, nl: “zich hoeden”, “beschermen”, “(be)hoeden” enz. 🙂