augustus 24, 2011

Er is een vonk die in ons Hart
van Vreugde spreekt en die daar
werd geplant door Handen die
onzichtbaar voor het blote oog
Hun Liefde uitstrooien in rode
regenbogen van eeuwigdurend
Vorstelijk Vuur, er is een Vonk
die wacht op onze handen om
dan samen te ontbranden, er is
een Vonk, die Vuur zal worden,
vlammend van vervuld verlangen,
herinnering aan Handen die in
Voortdurende Aanwezigheid alle
Hoop en alle Liefde dragen, en
daarin het Vuur dat alle tranen
oplost, heelt, genezing brengt,
ons over alle tijden heen tot aan
de Hemelpoorten voert, vervoerd,
tot de ontmoeting met het Ene
enigmakend Vuur, waarin het
Woord wordt opgenomen en
ons spreken dan verstilt tot een
dankbaar gebed van overgave,
in herkenning van wat altijd
Is, en nog zal Zijn als wij dit
Huis verlaten, er is een Vonk
die in ons Hart van Vreugde
spreekt, een Vonk die wacht
op onze handen om samen te
ontbranden.

Er is een boom , hij woont tevreden aan het
Zoete Water, hij vraagt niet om bemind te
worden, hij ademt, wast, en neemt dan af
zoals een golf, stervend op het zand, soms
rimpelend, dan weer opgejaagd groeiend
op een lentewind, en zo wordt hij bemind,
gewiegd verlangen, heen en weer, gedreven
tot verstrengeld samensmelten, zo kijkt hij
naar de stappen in zijn sporen, kent de jouwe,
kent de mijne, kent elke zonnestraal die door
zijn takken danst, hij biedt een woning aan
verdwaalden, zelfs de seizoenen geeft hij
onderdak. Er is een boom, hij woont tevreden
aan het Zoete Water, hij kent er elke druppel
van, kent deze oceaan van duizend tranen,
ziet de zwanen en hij glimlacht zacht, zoals
de maan soms oplicht achter wolken, stelt
geen vragen, zo worden wij bemind, hij kent
jouw liefde, kent de mijne en dan geeft hij
het antwoord, zoals een golf, die aanspoelt,
en gelijkmatig onze sporen uitwist tot een stil
verenigd zijn.