Het was zo’n dag vandaag,
één van de vele honderden die de jaren nu al tellen,
ik heb er mij bij neergelegd,
dat die dagen,
telkens weer,
zich zonder voorafgaande zomaar aanmelden
en wat moet je er dan mee?
Aanvaarden dat er is
een komen en een gaan,
of toch maar hopen dat de volgende
niet meer zo dwingend,
niet meer zo alles overstemmend,
overspoelend zijn?
Zoals golven soms,
als ze opgezweept en brullend zich een weg banen
dwars door en over alles heen,
zand omwoelen,
daarna neerleggen,
telkens weer,
en het tenslotte,
noodgedwongen,
achterlaten op het strand,
uitgestorven.
Ik buig dan nederig voor al dat aanzwellen van machtsvertoon
en kijk of aan de einder er al voorteken van omslag is,
van bedaren,
zoals de jaren die ik tel,
telkens weer,
wanneer jouw beeld zich op mijn netvlies brandt.
Die dagen worden langer,
opwaaiende herinnering,
een herfstblad dat het gras bedekt,
uitgestorven,
Zoals met zachte vleugelslag de vogels
over het openende blikveld van al je
dromen drijven , zoals de wolken dan
zich spreiden over al je hoop en onbevangen
antwoorden met helder mededogen, met
alle Liefde die de Moeder Aarde draagt,
zoals je altijd wel geweten hebt maar
even toch vergeten was, niet durfde denken
dat zoveel rijkdom ook voor jou voorhanden
lag, daar nooit verdwenen was, daar steeds
maar voor het grijpen lag, zoals de wind
in al je poriën spreekt, en daar verhalen
wakker maakt die waren ingeslapen, zoals
de Zon iedere nieuwe dag je huid heel
zachtjes vaak beroert, onmerkbaar, maar
je voelt een welgekomen warmte, zoals de zee
de golven draagt, ze meevoert tot waar ze
aan je voeten, de puntjes van je tenen even
kriebelen komen, zo welkom,
zo welkom ben je nu
hier
This is a beautiful ballad, performed live in 2014 by the famous Flemish folk group Laïs. They sing in Dutch and composed the song using a poem by my father Ferdinand Vercnocke (1906-1989), painter and poet of the sea. With Dutch lyrics and English subtitles included! I translated the Dutch lyrics in a way they fit to the music, so you can sing along if you like. It’s not so easy to make a translation that both matches the original lyrics & music, but I tried. Enjoy!
Bruidsnacht Bridal Night
Zij is naar ’t duin gegaan And to the dune she’s gone Haar bruidskleed had zij aan Her bridal dress put on Baren gaan heen en weer Waves they go to and fro Sterren staan klaar Stars ready glow
Eenzaam in doods gebied Lonesome in deaden deep Ontwaakt hij en hoort haar lied Her tune wakes him from sleep Baren gaan heen en weer Waves they go to and fro Donker is ’t tij Darken the tide
Hij kwam uit zee naar ’t strand From sea he came to land Hij nam haar bij de hand He took her by the hand Baren gaan heen en weer Waves they go to and fro Sterren staan klaar Stars ready glow
Donker duin Darken dune Donker duin Darken dune Sterren staan helder klaar Bright stars all ready glow Zij rusten eeuwig They rest eternally Bij elkaar Bound they flow
Toen in dat geurend kruid And there in fragrant green Werd zijn gekroonde bruid Became his Bridal Queen Baren gaan heen en weer Waves they go to and fro Donker is ’t tij Darken the tide
Hij nam haar met zich mee He made her company Terug naar de brandende zee Back to the flaming sea Baren gaan heen en weer Waves they go to and fro Sterren staan klaar Stars ready glow
Donker duin Darken dune Donker duin Darken dune Sterren staan helder klaar Bright stars all ready glow Zij rusten eeuwig They rest eternally Mm mm… Bij elkaar Mm mm.. bound they flow
Donker duin Darken dune Donker duin Darken dune Sterren staan helder klaar Bright stars all ready glow Zij rusten eeuwig They rest eternally Mm mm… Bij elkaar Mm mm.. bound they flow
Compostion: Laïs Dutch lyrics: by my father Ferdinand Vercnocke (1906-1989)
Enclosed I roam from star to star,
I travel endlessly, I whisper and
my breath unfolds behind me as
a vale, a shooting star, a comet
on its way and growing, growing
with each lightyear passing by,
O yes, there is much pleasure in this
roaming , it is creation of a Master
Plan and still this roaming is
continuing, and when from time
to time I reach the boundaries of
my confinement, I feel a sudden
shiver, as if some unseen hand is
there to push me back, or could it
be the vale behind that keeps on
coming back, I wonder. So here I
am, inside and out, no matter
how the journey goes, there always
will be worlds to enter and others
then to leave behind, the roaming
will continue , on and on, no
ending, no beginning, so is the
roaming in the Womb of Being,
the cavern of His Master’s Plan.
RT @MelissaMakala: Found this pic of Victoria Cross (Annie Sophie Cory) in my 1917 issue of The Bookman. I’ve never seen this image of her… 3 weeks ago
