Gedreven

Hier wacht ik op woorden terwijl
de wind die over deze velden waait
de aren streelt en er verhalen achterlaat
die ik herken, ze zijn geschreven
door de wolken voor en boven mij
in de hemels waar ik telkens weer
een woning zoek,
gedreven

Hier wacht ik op woorden,
alles verstilt,
tot enkel voelen overblijft,
mijn huid drinkt gulzig van dit
ogenblik dat maar blijft duren,
geruisloos wieken vogels
onbestemde vluchten
op en neer en heen en weer,
en toch zijn zij
gedreven

Zo komen en zo keren ook seizoenen,
op en neer en heen en weer,
gedreven
zoals golven door de zee
de zee door golven
op en neer en heen en weer,
gedreven
zoals jij door mij en ik door jou,
op en neer en heen en weer,
gedreven

Alles, iedereen
gedragen door ’t verlangen
waardoor het is ontstaan,
gedreven

Hier wachtten deze woorden terwijl
de wind de verre velden streelt,
de aren zingen en de wolken schrijven
verder, verder, steeds verder,
zij zijn op weg om nieuwe hemels
te bevolken,
gedreven
en eenmaal opgelost blijft nog
hun woning achter waarin
ik nu met jou en jij met mij
de liefde vind waaruit we zijn ontstaan,
gedreven

foto: Achter de hoven, Humelgem (Steenokkerzeel) 31-08-2013
(gedicht geschreven bij het huwelijk van Evelien en zoon Bert)