Het Heilig Water van Emmaüs

floral-road-to-emmaus-phyllis-miller1

Als je dorst hebt vergeet dan niet te drinken van het Heilig Water
en zoek het niet in de verre duistere brakke poelen
waar muren opgetrokken zijn om alle Licht te weren
Als je dorst hebt, en als nergens water te bespeuren valt,
als alle bomen zijn gedroogd door een verzengend Vuur
… als alle Liefde lijkt verdwenen en de nacht zo donker lijkt
dat zelfs voor het geoefend oog de weg schijnt opgelost in droog verlangen,
als enkel nog de angst schijnt recht te staan om je wild en kloppend hart te temmen, dan:
vergeet het Heilig Water niet
En zoek het niet in de verre duistere brakke poelen
waar muren opgetrokken zijn om alle Licht te weren
Vergeet niet dat je ooit geboren bent uit Liefde volle vonk om hier je Licht te laten schijnen,
en als je dan het lampje vindt dat vreugde van verlichting bracht in deze donkere nacht,
vergeet het heilig Water niet, O ja, drink toch van dat Heilig Water
dat blinden kan doen zien, de stommen vlot laat spreken en alle ogen, alle Harten opent,
je zal kijken in de Bron van Eeuwig Leven, ook al weet je niet waar het ontsprongen is
Vergeet niet dat ook jij geboren bent uit Liefde volle vonk
om hier je schitterend Licht te laten schijnen,
vergeet het Heilig Water niet dat allen hier verbindt,
dat allen hier de voeding biedt die elke nacht opnieuw weerstaat aan alle pijn,
vergeet het Heilig Water niet
Laten we samen gaan, laten we samen wandelen, samen onderweg
en drinken van dat Heilig Helend Water binnen handbereik,
één ogenblik volstaat om te verrijzen,
ook al weet je het niet
vergeet het Heilig Water niet,
want hoe, hoe denk je dan dat wij
hier, nu, de Liefde vinden en herkennen
die Liefde die alle duisternis weerstaat?

(gedicht afscheids- en dankviering 6de jaars Maria Assumptalyceum, 21 juni 2013)

afb: http://billpeddie.wordpress.com/2012/04/10/the-road-to-emmaus/

6 Reacties op “Het Heilig Water van Emmaüs”

  1. We liepen en leefden en herkenden Hem niet meer
    een vreemde, zijn leven en afgang door geschiedenis verwrongen
    Toen hij met ons het brood weer brak, zoals hij dat gewend was
    met volle aandacht en attentie voor de mensen om hem heen
    zagen we hem weer zitten in het Emmaus van nu.

  2. Heet je echt Rombout? Heeel lang geleden heb ik een zestal jaren de kloosternaam frater Rombout gedragen..een naam die je in de toen nog veelheid van kloosterlingen met hun namen zelf mocht kiezen. Heb je ook iets met Mechelen?

  3. Jouw naam Rombout mag dan wel niet zelf gekozen zijn, het is -duidelijk merkbaar- door je vader gewenst, jouw naam geworden!

    1. Inderdaad Joost, pas nu, reeds lang de 50 voorbij, kan ik mij deze naam ‘toe-eigenen’, zoals mijn vader het bedoeld had (hij schreef het gedicht van mijn geboortekaartje in de nacht zelf van mijn geboorte). Als kind en jongeman vond ik het vaak eerder een last dan een zegen, nu pas (mede door de mantelzorg voor mijn moeder) kan ik uit het spoor van mijn vader stappen om mijn naam met fierheid te dragen. 🙂

Plaats een reactie