Vlieg

Je vliegt zowaar de letters aan, alsof je
tonen wil waarmee ik schrijven moet,
je hoekt van hier naar daar, en net
wanneer ik je vergeten ben voel ik
een tinteling, die zich onzichtbaar
voortbeweegt over de haartjes van
mijn huid, plots ben je daar, je draait
en keert, alsof je nog niet zeker bent
of ik je wel begrepen heb, of ik niet
ook één ben die enkel de verhalen
kent van hen die al je soortgenoten
liefst onmiddellijk tot zwijgen willen
brengen, laten verdwijnen zonder
wederkeer, en hop, daar zit je weer,
nu stil tussen de letters, een komma
punt waar ik dacht net een vraagteken
te plaatsen, ach, zal ik je maar vergeten,
zal ik me dan maar ook bekennen tot
het gild van de verdelgers, want ze zijn
met velen, een tegenleger dat de zon
verduistert, een golf van knikkers, van
verstikkers, wat vraag je me? Zuiveren,
een zuivering; de morgen van een nieuw
begin waarin een éénling in zich alle hoop
opstapelt om in veelvoud terug te keren,
zich in alle hoeken te bewegen waar
verloren letters wachten op verzameling.

ps: Lees ook het confronterende kortverhaal “Het Vliegenpapier” van Robert Musil (1880-1942) dat de inspiratie vormde voor mijn gedicht > http://wp.me/ppzNw-142