Bron

Toen ik het water zag wist ik geen blijf
met de tranen die maar bleven stromen,
een rivier naast de rivier,
alsof een nieuwe bron zomaar ontsprong,
verdriet dat lang in diepe kloven,
krochten en gewelven kronkelde
alsof het water dacht te zijn,
maar toen het plots naast de rivier
dan eindelijk tevoorschijn kwam
bleek het de adem van het leven zelf te zijn,
dat wonderbaarlijk altijd durend kloppen
van een dooraderend bestaan,
zonder begin en zonder einde
dit weten en dit water samen
zorgen voor een nooit vergeten.

Lourdes, februari 2010

Plaats een reactie Reactie annuleren

Enclosed I roam from star to star, I travel endlessly, I whisper and my breath unfolds behind me as a vale, a shooting star, a comet on its way and growing, growing with each lightyear passing by, O yes, there is much pleasure in this roaming , it is creation of a Master Plan and still this roaming is continuing, and when from time to time I reach the boundaries of my confinement, I feel a sudden shiver, as if some unseen hand is there to push me back, or could it be the vale behind that keeps on coming back, I wonder. So here I am, inside and out, no matter how the journey goes, there always will be worlds to enter and others then to leave behind, the roaming will continue , on and on, no ending, no beginning, so is the roaming in the Womb of Being, the cavern of His Master’s Plan.