O, naast jou brandt rood verlangen, alsof
je dit ogenblik verlichten wil. Het is nog
donker, toch klinken vroege zangers die
hier alle spreken dempen tot een fluisteren,
zo is het goed te luisteren naar wat in je
ziel geschreven staat. Mistige sluiers hangen
vochtig over de tuinen van je jeugd waarin
de duisternis geschreven staat als in een
boek waarover nog het stof verdwaalt van
eeuwen. Zo word je langzaam wakker, er
zijn enkele letters die hierbij je ogen openen,
je dromen worden dan in deze dag gedragen
om te koesteren als aangewakkerd vuur. O,
naast jou brandt rood verlangen, alsof je
dit ogenblik verlichten wil. Zo dankbaar
is het daarin wonen , want alle weten
kan voorgoed versmelten met het lied
dat over alle graven zingt. Knielend tussen
vergeten namen wordt ongeboren hoop
geworpen in de dag van deze Aarde,
manen verzinken in het niets als alle
zonnen dit verdriet laten verdwijnen. Vier
vuren branden, en vier paren zullen deze
gloed bestendigen . O, het rood verlangen
brandt naast jou, O, dit ogenblik wordt
helder en verterend, je wandelt op het
zonlicht dat je voorbij de sterren draagt.
Plots klinkt je ander lied waarin een
schitterende liefde openbloeit, een engel
komt zomaar op je schouder wonen, uit
alle spiegels straalt je onzichtbare
aanwezigheid, jouw ogenblik wordt nu
het rood verlangen dat je net nog delen
wou, een bladzijde wordt omgedraaid,
je dag is eindelijk aangebroken, de vloed
is klaar de hemel in te nemen en alle
golven bedekken het gesluierd stof, jouw
dans kan nu beginnen, op deze volle
maandag straal je nu als nooit tevoren.
Boutman 