I know my Heart to be
Love’s Lighthouse to Your Soul
my little boat can harbor
thus guided by Your Call
Bezieling
Er is een Woord dat van bezieling spreekt,
het wordt gefluisterd en wie dan onbevangen
luistert naar wat door wind wordt ingeblazen
zal zich in gevouwen stilte zacht verbazen:
het spreekt niet van opstandigheid, het laat
de adem van het leven over zich de handen
leggen zoals golven over zand en die dan
glinsterend daarin de regenbogen laten
schitteren die horizon aan horizon verbinden,
het voelt als nooit tevoren, alsof een hemels
alfabet zich op het strand te rusten legt en daar
geduldig op jouw lezen wacht tot jij betekenis
blaast, zoals de wind die net nog van bezieling sprak.
Dit Woord, dit weten is een mantel en jouw dragen
zal verwarmen tot ver voorbij de eeuwigheid,
tot ver voorbij het hemels klinken van de stemmen
die nu aansporen tot wederwoord, O ja,
er is een Woord dat van bezieling spreekt,
het woord dat aan jouw lippen vraagt
het naar het Hart te dragen, het Woord
dat als een kind gekoesterd in de moederschoot
ontwaken zal wanneer jouw roeping dan
het spreken wordt waarop geboorte
het vervullend antwoord is.
(Egenhoven, Radio Maria, 28-10-2011)
Autumn
Beginnend
En als het einde komt wat rest mij dan
dan word ik sprakeloos want alle woorden
heb ik reeds gesproken zo vluchtig als de wind
onzichtbaar zijn ze opgelost maar, weet ik nu,
toch niet verloren want nu het einde komt
rest mij dit wonderlijk begin: herinner je
hoe ik met jou dit zandkasteel bewonderde
en hoe onmogelijk het was de zandkorrel
te vinden die het kasteel scheidde van ’t strand
zo blijven wij verenigd in dit beginnend nu
dat nooit een einde kent
(afbeelding > http://pieterjangrandry.wordpress.com/2008/10/12/erosie/)
Wedergeboorte
En als mijn bloed zal wassen als de zee
wat blijft er over?
Dan zal ik opnieuw met jou spreken kunnen
in onze moedertaal.
O diepe vreugde nu ik weet dat jij het bent
waarin ik wonen mag.
Ik zocht naar jou in verre landen maar overal
was ik een vreemdeling enkel verlangen was
mijn reisgezel en vreemde tongen.
Wat blijft er over nu het strand is schoongeveegd?
Mijn bloed is wassend als de zee en met jou
kan ik spreken in onze moedertaal.
De zee heeft alle zandkorrels tot zich geroepen
gespoeld nieuw leven ingeblazen en zachtjes
weder neergelegd.
Wij weten om ons met open armen te ontvangen.
Ons bloed is wassend als de zee dat blijft er over.
Wij zullen huizen bouwen maar als het water roept
zullen wij gaan.