oktober 16, 2011

oktober 16, 2011oktober 16, 2011

Beginnend

En als het einde komt wat rest mij dan
dan word ik sprakeloos want alle woorden
heb ik reeds gesproken zo vluchtig als de wind
onzichtbaar zijn ze opgelost maar, weet ik nu,
toch niet verloren want nu het einde komt
rest mij dit wonderlijk begin: herinner je
hoe ik met jou dit zandkasteel bewonderde
en hoe onmogelijk het was de zandkorrel
te vinden die het kasteel scheidde van ’t strand
zo blijven wij verenigd in dit beginnend nu
dat nooit een einde kent

(afbeelding > http://pieterjangrandry.wordpress.com/2008/10/12/erosie/)

oktober 16, 2011januari 15, 2012

Wedergeboorte

En als mijn bloed zal wassen als de zee
wat blijft er over?
Dan zal ik opnieuw met jou spreken kunnen
in onze moedertaal.
O diepe vreugde nu ik weet dat jij het bent
waarin ik wonen mag.
Ik zocht naar jou in verre landen maar overal
was ik een vreemdeling enkel verlangen was
mijn reisgezel en vreemde tongen.
Wat blijft er over nu het strand is schoongeveegd?
Mijn bloed is wassend als de zee en met jou
kan ik spreken in onze moedertaal.
De zee heeft alle zandkorrels tot zich geroepen
gespoeld nieuw leven ingeblazen en zachtjes
weder neergelegd.
Wij weten om ons met open armen te ontvangen.
Ons bloed is wassend als de zee dat blijft er over.
Wij zullen huizen bouwen maar als het water roept
zullen wij gaan.

Enclosed I roam from star to star, I travel endlessly, I whisper and my breath unfolds behind me as a vale, a shooting star, a comet on its way and growing, growing with each lightyear passing by, O yes, there is much pleasure in this roaming , it is creation of a Master Plan and still this roaming is continuing, and when from time to time I reach the boundaries of my confinement, I feel a sudden shiver, as if some unseen hand is there to push me back, or could it be the vale behind that keeps on coming back, I wonder. So here I am, inside and out, no matter how the journey goes, there always will be worlds to enter and others then to leave behind, the roaming will continue , on and on, no ending, no beginning, so is the roaming in the Womb of Being, the cavern of His Master’s Plan.