Vanuit het Zuiden waait een wind
waarin ik alle tranen voel die zich
op trossen nestelden in de armen
van de zon, er zijn geen woorden
nodig om verdriet te proeven dat
zich zacht over de lippen plooit
en daar verzoening smeekt
Vanuit het Zuiden waait een wind
waarin ik alle blikken lees die met
gelijke munt betaalden, die om
verzoeting vroegen en smolten als
de druppels die op trossen, nauw
zichtbaar, toch hun afdruk achter
lieten, vlindersporen, wiekend
verlangen, getuigen van aanwezigheid
Vanuit het Zuiden waait een wind,
het is de Zuidenwind die mij van
antwoord dient, hij zingt me aan
en ik zing mee: kom, kom snel, ik
heb je roep gehoord, en daarin
staat de Liefde pal, onwrikbaar,
niet te stuiten, zoals ik waai zal
ik je dromen dan bewolken, zodat
in alle trossen nu jouw Hartenwens
zal schijnen
O Zuidenwind, waai verder, wees
mijn herder en dan zal ik gedragen
worden, gooi alle trossen los, om
thuis te komen in het Land van
Oorsprong.
Boutman 