Categorie: Ave Maria

Geplaatst op

Verwachting

Kinderen dragen in hun hart nog alle dromen,
gekoesterd door de warmte van zuiver verlangen,
ze zijn nog open, onbevangen, kwetsbaar, zoals
de zon, die altijd schijnt  niet enkel Licht geeft
als de dag opduikt, maar ook tijdens de nacht
nog helderheid kan tonen wanneer  de maan,
haar tweelingziel, zich aan het firmament komt
tonen. Zo is het ook met ons, die ouder dan geworden,
datzelfde kind nog dragen, open, onbevangen,
kwetsbaar, en het vaak pas vrijuit laten spelen als
we vertrouwen vinden, warmte of een troostend woord,
als we ons openstellen voor oprechte uitnodiging,
een koestering. En pas als we een veilig onderkomen
kunnen bieden aan het ons toevertrouwd verlangen
hier onze dromen uit te leven, zoals  de maan
aan zonnestralen, dan zal er vreugde zijn, dan
zal  vervulling zijn gevonden van onze diepste
wens, te bloeien als een kind dat welkom  is, zoals
een bloem die zich pas open plooit bij het ontvangen
van het Licht omdat ze dat verwachtte.

Geplaatst op

Wormhole

Eternities ago, there was a window opening
the ceilings of my youth, a wormhole to a Star
unseen, split seconds opened as a pair of
wings, uplifting, ocean deep, a blue reminder
of a dream yet to be dreamt, taking my life
back to the womb it barely had outlived: was
it perhaps Your wish  to take me back, because
my journey here had to Your Eye fulfilled Your
imprinted demand?  I stayed, forgot about Your
Call, ignored the Love so generously poured
into my Soul and went to sleep, and so retired
I walked blindfolded, equally guided, and
with each step  the window narrowed, leaving
only a faint and distant ray,  forgotten scent,
the remnant of a slow perfume, disintegrating.
And now, You’re here again, it’s through the
door You enter now,  and no, no more can I
ignore,  Your wish was not retirement for me,
there is a Life to live, and wings to spread, a
million waves to dance to on an ocean breeze,
through the wormhole, born again, I breathe,
I thank You then, and silently I recognize
sometimes it’s better to retire, to wind up, so
as better to give way to Life’s umbilical cord,
the imprinted Fire of our Heart and Soul.

(picture: tree rings and nodes)

Geplaatst op

Moedertaal

Als alle spreken voorgoed is opgelegd
tot zwijgen, als alles wat geschreven
staat gelezen is en goedgekeurd, als
het kan worden afgelegd , in vuur
gegooid en  toevertrouwd aan alle
adem waarop wolken drijven, als
alle licht ons blikveld heeft bereikt,
als het is uitgeschenen en alle
kaarsen zijn gedoofd, als al wat
ons omringt gehuld is in het zwart
van onze  tranen, de mantel van
ons lijden, als alle grond waarop
ons treden houvast vindt verzonken
is en opgezogen in een zee van tijd
en ruimte, als alle spreken zwijgen
wordt, waar ben je dan? Waar vindt
dit diep verlangen houvast dan, waar
kan dit zijn zoals een schip de haven
binnenvaren, aanmeren, ankeren,
en alle vlaggen strijken? Pas als de
stuurman boordt zal ook de vuurtoren
verschijnen , de loods zal binnen
varen , de scheepsbel luiden  en het
kompas zal dan de nieuwe koers
bepalen. O, gewiegd zal er voorbij
dit weten houvast zijn, voorbij dit
zwijgen zal er dan spreken zijn,
het spreken in de moedertaal,
de taal waartoe  we zijn geboren.

(foto: © Lennart Nilsson)

Geplaatst op

The Source

The never changing
is the source of change
therefore one changes
constantly to understand
the never changing,
when one is breathing,
one is changing,
when one stops breathing
one is changing,
when one stops thinking,
one meets the Source,
that’s why
the never changing
is the Source of Change.

Geplaatst op

Womb

 

(Wrote this in a period I can describe as my “Dark Night Of The Soul” (cfr St John of the Cross) > in deep despair I felt as if there was some invisible Force, “an unseen hand that pushed me back” to life > since then I know that wherever Life’s journey takes you, in whathever abyss you might find yourself, you have to trust & belief (100%!) that there always is “an unseen hand” upon which you can rely for support, even in the eye of death… Believe our Souls, all Souls are breathing in this “Womb Of Being”.  Ave + 🙂

Enclosed I roam from star to star,
I travel endlessly, I whisper and
my breath unfolds behind me as
a vale, a shooting star, a comet
on its way and growing, growing
with each light-year passing by,
O yes, there is much pleasure in this
roaming , it is creation of a Master
Plan and still this roaming is
continuing, and when from time
to time I reach the boundaries of
my confinement, I feel a sudden
shiver, as if some unseen hand is
there to push me back, or could it
be the vale behind that keeps on
coming back, I wonder. So here I
am, inside and out, no matter
how the journey goes, there always
will be worlds to enter and others
then to leave behind, the roaming
will continue , on and on, no
ending, no beginning, so is the
roaming in the Womb of Being,
the cavern of A Master’s Plan.

Blog op WordPress.com.