Er blijven woorden die onze zielen ankeren
en bij de uitvaart werpen onze ogen nog
een laatste blik,
vooruit wenken onzichtbaar nieuwe oevers,
eens aangemeerd de nieuwe vaste grond:
een vreemde taal,
ooit weet ik zullen wij elkaar ontmoeten
in deze zee van stilte waarin de zielen spreken
– eindeloos –
er is geen weg of hij is al bekend,
geen woord of het is al gesproken,
geen anker of het is al geworpen.
Poetry in Motion
Boutman 
Zijn er naast woorden ook gevoelens bij deze uitvaart?
Dank voor je reactie.
~ Wat mij betreft wel 😉