Uitvaart

Er blijven woorden die onze zielen ankeren
en bij de uitvaart werpen onze ogen nog
een laatste blik,
vooruit wenken onzichtbaar nieuwe oevers,
eens aangemeerd de nieuwe  vaste grond:
een vreemde taal, 
ooit weet ik zullen wij elkaar ontmoeten
in deze zee van stilte waarin de zielen spreken
– eindeloos –
er is geen weg of hij is al bekend,
geen woord of het is al gesproken,
geen anker of het is al geworpen.