Poetry in Motion
Me, my father and my sister at Koksijde Beach (Belgium) in the summer of 1957 filmed by my mother. The 8mm camera (a Kodak Reliant handcam) was a gift from her brother (my godfather) at my birth.
Not so much has changed in the way children enjoy this beach playing and getting amazed on what is to be found in the shallows of the breakwater. 😎😍
Music and vocals by Bert Evens (see: “Shantum. Peace through Food & Mucic“, lyrics from my poem “Reconnected“.
Konden wij reizen, gij en ik,
o geliefde mijn,
verre van nood en pijn,
op een broos getuigde brik
of een blanke brigantijn,
dan zouden wij saam, wij beiden,
de bevende zeilen spreiden
en stevenen, vredig en vrij,
de deemstering voorbij.
Aan een morgenlijke kust
zouden wij ’t anker haken,
en zalig ontwaken
smarten onbewust.
Louter azuur en zon-verloomd,
een blauw blazoen met goud doorboomd
glanst hier de zee: de aarde
met ooft en sappen mild,
bloeit welig wild,
in rood-koralen gaarde
praalt de bedaarde
rijk geschubde vis.
De nachten geuren bloemenfris.
Maar ach, wat zou geliefde mijn,
zonder nood, zonder pijn,
onze liefde zijn?
(Tekening + gedicht + aquarel 35/27cm door Ferdinand Vercnocke, Gevangenis Antwerpen Begijnenstraat, 1947)
(picture on top: The Family!)
I cannot be but grateful for the Love
so poured abundantly into my Soul,
the way you keep on pouring
is as boundless as the Sea,
even when darkness is surrounding me,
still you keep pouring,
even when I’m at a loss for words
your Silence is a beacon,
I can rest assured,
O yes,
I cannot be but grateful
for the Love so poured abundantly
into my Soul,
when storms are roaring,
when on my way all doors are closing,
when nowhere is a refuge to be found,
my little lamp consumed,
and to the rim my cup is filled,
still you keep pouring,
O yes,
I cannot be but grateful for the Love
You poor abundantly into my Soul.
Het lied “Gelaat” van Bert Evens (Shantum) inspireerde mij om vaders gelaat (dichter-schilder Ferdinand Vercnocke 1906-1989) van bij zijn geboorte tot zijn overlijden in beeld te brengen, ‘van aangezicht tot aangezicht’. Dit lied begint met het vers: “Vertel me een verhaal met jouw gelaat”.
De soundtrack van de video eindigt met het (toepasselijke) lied “Inspiratie”. Dat is een gedicht van Felix Timmermans (“De Geest waait waar hij wil… Hij is in ons! In ons! Zo is het goed!”) uit “Adagio”, geschreven tijdens zijn laatste levensjaren (1945/1947) toen hij al erg verzwakt was, maar zijn woord bleef krachtig en hoopvol.
Bert heeft dit gedicht lichtjes bewerkt, aangepast aan muziek en zang: “De adem des levens waait waar hij wil, en staat nooit stil… zo is het goed”. Een “Pinkstergedicht”.
De video duur 7 minuten. Het maken en editen duurde ‘iets’ langer.
Voor wie achtergrond en duiding wil bij deze beelden: zie “Familiegeschiedenis” ( = de biografie van mijn ouders)
INSPIRATIE (naar Felix Timmermans)
De adem des levens
waait waar hij wil
en staat nooit stil,
nu eens bij u, dan bij een ander,
waarom bezien wij toch zo elkander?
Zie, wat bij u is, is bij mij,
’t komt uit hetzelfde klaar getij,
gelijk de waatren van de beken
zich voeden aan dezelfde stroom,
of uit dezelfde bronne breken.
wij zijn de takken van één boom,
van ’t zelfde huis de gangen,
de aders van het eendre bloed.
Zo is het goed, ja zo is het goed.
En of de geest met vlam en zangen
bij u nu, dan bij mij verwijlt,
of weer verterend naar een ander ijlt,
de adem des levens is in ons,
de adem des levens inspireert ons.
Ja zo is het goed, en laat ons stil zijn
en beminnen.
++++++++++++++
PS
In een interview over Hugo Verriest, afgenomen door Aragorn Fuhrmann (ADVN – archief voor nationale bewegingen) met Romain Vanlandschoot, de biograaf van o.a. Rodenbach, Verriest en Verschaeve, antwoordt hij aan het slot op de vraag welke insteek hij gebruikt voor zijn biografieën:
“Ik heb me altijd gespiegeld aan één van de laatste uitspraken van Verschaeve: ‘Ik wil dat er over mij gesproken wordt in waarheid en rechtvaardigheid’. En dat is in feite de enige zin die me altijd bijblijft wanneer ik aan een biografie begin. Het moet de waarheid zijn en het moet gerechtvaardigd zijn. En het persoonlijk subjectieve komt daar volgens mij eigenlijk niet bij kijken. Je verraadt al schrijvende toch wie je bent, en de snuggere lezer snapt dat wel, wat er tussen de lijnen zit. Ik moet die lijnen niet aanvullen. De biografie spreekt voor zich en alleen voor zich.”
Dit interview (24 min. 24 sec.) kan je hier bekijken en beluisteren.
Literaire avond in Muntpunt, Brussel met boekvoorstelling (nieuwe graphic novel) “Drieman” van en met Wide Vercnocke. Moderator en interviews: Annelies Moons – Gasten: Jeroen Olyslaegers, Shamisa Debroey – Muziek: Stoomboot. “Drieman” vertelt het verhaal van hoe Wide het beladen familieverleden ervaart. Recensies en informatie over deze publicatie kan je hier vinden.
Boutman 